نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران
2 دانشیار گروه جغرافیای انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3 استادیار گروه جغرافیا، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران
4 دانشیار گروه مدیریت جهانگردی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
چکیده
در مورد توسعه پایدار شهری و منطقه‌ای فرمول واحدی برای تمام کشورها وجود نداشته و هر کشوری باید با شرایط اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و فضایی خود به دنبال تدوین معیارهای خاص توسعه شهری پایدار باشد.در همین ارتباط، تهران به عنوان یک کلان‌شهر و پایتخت ایران، از منظر جغرافیایی(کالبدی – فضایی و عملکردی) و با توجه به توسعه نامتوازن سرزمین و اقتصاد نفتی، با چالش‌های بیشماری روبرو است. کلانشهری که در اغلب شاخص‌های اجتماعی– اقتصادی و محیط زیستی، خطوط قرمز را پشت سر گذاشته و سیاست‌های تمرکزگرایی از گذشته تاکنون در حوزه‌های سیاسی، اداری، بازرگانی، صنعتی و آموزشی موجب تمرکز شدید جمعیت و فعالیت در فضای آن شده‌است. این پژوهش با هدف تبیین سهم عوامل اثرگذار در توسعه پایدار کلان‌شهر تهران انجام شده است. روش پژوهش، روش کیفی و ابزار اصلی گردآوری و تحلیل داده، تکنیک دلفی کمّی بوده است.نتایج پژوهش نشان می‌دهد مهمترین عوامل اثرگذار در توسعه پایدار کلان‌شهر تهران به ترتیب عبارتند از: مسئولیت‌پذیری، راهبردی و آینده‌نگری، انعطاف‌پذیری و پاسخگویی، تصمیم‌گیری، ساختار قدرت و عدم موازی‌کاری نهادها.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)