نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 عضو هیئت علمی گروه شهرسازی و معماری، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
3 عضو هیئت علمی گروه شهرسازی و معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
چکیده
احساس امنیت به عنوان یکی از نیازهای پایه انسانی، اهمیت ویژهای در ایجاد حس مکان و زیستپذیری شهری دارد. به طوریکه، داشتن امنیت از عوامل موثر در افزایش کیفیت زندگی و هویت مکان محسوب میگردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی تاثیر برنامهریزی و طراحی شهری در احساس امنیت محلات حاشیهنشین میباشد. روش تحقیق، توصیفی– تحلیلی و ماهیت تحقیق کاربردی است. در گرداوری اطلاعات از روشهای اسنادی-کتابخانهای و مشاهدات میدانی (پرسشنامه) استفاده گردیده است. میزان حجم نمونه آماری برطبق روش کوکران 322 نفر میباشد و از نمونه گیری احتمالی طبقهبندی شده برای تکمیل دادهها استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان میدهد از نظر میزان احساس امنیت، تفاوت معناداری در مناطق حاشیه نشین تبریز در بین محلات طراحی شده و طراحی نشده وجود دارد. همچنین میزان احساس امنیت در مناطقی که طراحی محیطی و مداخلات کالبدی– فیزیکی در آنها از قبیل نورپردازی، تعریض و احداث معابر، مبلمان شهری، کاهش محصوریت، وجود کاربریهای متنوع، جدارههای فعال و وجود تراسهای رو به دسترسیها، صورت گرفته است بیشتر از مناطقی هستند که بصورت ارگانیک رشد و توسعه یافتهاند و از نظر سیما، منظر و خوانایی شهری در وضعیت مناسبی قرار ندارند.
کلیدواژهها
موضوعات