امکان‌سنجی تبدیل خیابان‌های تجاری به پیاده‌راه در شهرهای کوچک، نمونه مطالعه: خیابان امام خمینی شهر گلپایگان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترا شهرسازی دانشگاه بوعلی سینا

2 کارشناس حمل و نقل و ترافیک شهرداری گلپایگان، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران برنامه‌ریزی حمل و نقل و ترافیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

3 مدیر فنی و عمرانی شهرداری گلپایگان، کارشناسی ارشد مهندسی عمران مدیریت ساخت، دانشگاه علم و صنعت ایران

4 رئیس اداره راه و شهرسازی شهرستان گلپایگان، کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی، دانشگاه علم و صنعت ایران

چکیده

در پژوهش حاضر، مساله تبدیل خیابان امام در بافت مرکزی شهر گلپایگان به پیاده‌راه بر مبنای تحلیل یکپارچه مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر تحلیلی-تفسیری است و به منظور انجام تحلیل یکپارچه، در ابتدا مولفه‌های موثر در تبدیل خیابان به پیاده‌راه از متون معتبر داخلی و خارجی استخراج گردیده است. سپس وضعیت خیابان امام در ابعاد «کالبدی-عملکردی»، «حمل و نقل و ترافیک»، «اقتصادی»، «اجتماعی»، «زیست‌محیطی» و «مدیریتی» مورد ارزیابی قرار گرفته است و نقاط قوت، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهدیدهای پیش‌رو مشخص شده‌اند. در ادامه با استفاده از ماتریس-های عوامل داخلی و خارجی، به ارزیابی کمی وضعیت خیابان پرداخته شده است و به منظور وزن‌دهی به عوامل از روش دلفی (نظرات 30 کارشناس) استفاده شده است. در نهایت با ترسیم نمودار اولویت‌بندی راهبردها، مشخص گردید شرایط تبدیل خیابان امام به پیاده‌راه در موقعیت تهاجمی قرار دارد که بیانگر برتری نقاط قوت و فرصت‌ها نسبت به نقاط ضعف و تهدیدها و فراهم بودن شرایط برای تبدیل خیابان امام به پیاده‌راه است. با این وجود، پیشنهاد می‌شود به منظور کسب موفقیت حداکثری از اجرای طرح، راهبردهایی چون «تهیه طرح جامع حمل و نقل و ترافیک با رویکرد پیاده‌مداری»، «توجه به انعطاف‌پذیری و انطباق‌پذیری طرح»، «ارتقاء شبکه حمل و نقل عمومی»، «توجه به نظرات ساکنین و ذی‌نفعان» و ... در اولویت قرار گیرند . همچنین اجرای چندمرحله‌ای طرح، ساماندهی وضعیت پیاده‌روهای بافت مرکزی شهر، حذف کاربری‌های ناسازگار از پیرامون پیاده‌راه و تقویت سامانه حمل و نقل عمومی از جمله پیشنهادات اولیه برای اجرای پیاده‌راه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار