بهاره میرزاخانی؛ فرهاد برندک
دوره 3، شماره 11 ، آذر 1393، ، صفحه 79-90
چکیده
لازمه برنامه ریزی منطقه‌ای، شناسایی جایگاه توسعه یافتگی هر منطقه (یا شهرستان) نسبت به یکدیگر می‌باشد. بر این اساس با روش توصیفی- تحلیلی و کمی، وضعیت شهرستان‌های استان اردبیل به لحاظ شاخص‌های فرهنگی، اقتصادی، زیربنایی و بهداشتی و درمانی، با استفاده از سالنامه‌ی آماری 1391 استان، مورد مطالعه قرار گرفته است. باتوجه به روابط درونی معیارهای ...
بیشتر
لازمه برنامه ریزی منطقه‌ای، شناسایی جایگاه توسعه یافتگی هر منطقه (یا شهرستان) نسبت به یکدیگر می‌باشد. بر این اساس با روش توصیفی- تحلیلی و کمی، وضعیت شهرستان‌های استان اردبیل به لحاظ شاخص‌های فرهنگی، اقتصادی، زیربنایی و بهداشتی و درمانی، با استفاده از سالنامه‌ی آماری 1391 استان، مورد مطالعه قرار گرفته است. باتوجه به روابط درونی معیارهای توسعه، از روش ANP، میزان اثرگذاری و ضریب اهمیت شاخص‌های موجود در توسعه یافتگی شهرستان‌های استان اردبیل، تعیین میشود و با استفاده از مدل ویکور، میزان توسعه یافتگی شهرستان‌های استان به لحاظ شاخص‌های یادشده، سطحبندی میشود. نتیجهی حاصل از پژوهش نشان داد که؛ شهرستان نمین برخوردارترین و شهرستان‌های بیلهسوار و پارسآباد (مناطق شمالی استان)، محرومترین شهرستان‌های استان به لحاظ شاخص‌های یاد شده میباشند. از نظر دید راهکاری، منطبق شدن میزان محرومیت از نظر مکانی با مناطق شمالی استان، آمایش هرچه دقیقتر مناطق با اعطای امتیازات اقتصادی و احیای نقش بازرگانی(مثل منطقهی آزاد) را میطلبد.